29 december
Het einde begint nu echt in zicht te komen. De food study loopt ook op zijn einde, en dat wil concreet zeggen dat er geen non-cooking dagen meer zijn! We kunnen dus maken wat wel willen, en we hebben nog een hoop voedselvoorraad over. Vanmorgen hebben we dan maar nog eens pancakes gegeten. Zoals vorige keer, heel lekker en luchtig. Dat is misschien toch iets om thuis ook eens te maken. Maar die syrup mogen ze houden, dat gaat er wel over.
Terwijl de ochtendploeg op EVA was, heb ik eens een brood gemaakt. Geen exotische smaakjes zoals jalapeno pepers ofzo, gewoon een simpel krentenbrood. Dat mis ik nu wel heel erg op dit moment, een krentje in mijn brood. Genoeg kaas/spinazie/pepers/etc-brood... Onze broodmachine is niet bepaald van de meest moderne of uitgebreide, dus het is altijd een beetje hopen dat het allemaal goedkomt. Het deeg zag er perfect uit, de hoeveelheid krenten was perfect zoals ik wou. Voor 90% van het bakproces zag alles er gewoon perfect uit, en toen gebeurde het...
Na het beruchte brood-incident van David, een paar dagen geleden, wordt de broodmachine nauwgezet in de gaten gehouden. Het gebeurt soms dat een brood er helemaal goed uitziet, en dan plots helemaal de pan uitrijst. Het deeg bovenaan de kuip rijst over de rand, op de verwarmingselementen en begint dan volledig te verkolen. Rook, stank, opkuiswerk, schande,... Dat probeert elke broodbakker sindsdien te vermijden.
Maar goed, mijn brood zag er uiteraard perfect uit. Verschillende keren tijdens het rijzen gecontroleerd of alles nog binnen parameters bleef. Als er overstromingsgevaar dreigde, masseerde ik het brood liefdevol weer naar goede kant van de rand. Mijn brood en ik hadden een mooie tijd samen, de toekomst zag er goudgeel, krokant bruingekleurd uit. Zag er zo uit. Een twintigtal minuten voor het einde van het bakproces deed mijn brood het omgekeerde, het implodeerde min of meer. De mooie bolle bovenkant stortte volledig in elkaar en keerde zich even bol naar binnen toe. Reanimatie mocht niet baten, dat leverde alleen extra schade op.
De EVA-crew kwam net terug van hun excursie toen het brood klaar was. Perfecte timing, want het was als middagmaal bedoeld. Het zag er misschien niet uit, maar het werd gesmaakt! Mijn broodje is zeker niet voor niets ten onder gegaan in de machine. Blijkbaar is het concept van krentenbrood hier niet zo gekend, maar iedereen was er toch wel positief over.
Wie zou denken dat het centrale thema van vandaag brood is, zal helaas echter bedrogen uitkomen! Zoals aangekondigd stond deze dag in het teken van de wetenschap. Nicky en ik zouden vandaag geen EVA's doen omdat we de gesponsorde experimenten van Educational Innovations gingen filmen.
We hebben ons beste EVA-pak aangedaan en zijn naar buiten gegaan om experimenten te presenteren met de hab op de achtergrond. Nicky heeft zich volledig uitgeleefd met het camerawerk en ik heb de presentatie gedaan. De experimenten worden later nog stuk per stuk besproken als de filmpjes klaar zijn.
Toen we hiermee klaar waren heb ik een andere belangrijke plichtpleging afgewerkt. Het is een traditie in de hab dat elke vertrekkende crew een naamkaartje of logo ofzo achterlaat op de deur van de slaapkamers. De deuren hangen hier dan ook al vol met briefjes van vorige bewoners van bijbehorende kamers. Snel voor iedereen een persoonlijk briefje gemaakt zodat het klaar ligt wanneer de EVA-crew terugkomt. Het ophangen van de briefjes is een echt teken dat ons verblijf in de hab er nu bijna helemaal opzit. Ik ben steeds de bescheidenheid zelve, maar ons briefjes zijn toch wel heel erg stoer! Legendarische crew dan ook.
Het avondeten dan. Het Voorlaatste Avondmaal. En vooral non-cooking day. Dus alles was toegestaan. De Amerikanen hebben weer een soepje gemaakt. Tortillasoep met chili erin gemengd en een portie superpikante jalapeno-pepers. Dat zijn wij lagelanders niet gewend! Maar ik heb me niet laten kennen en braaf mijn bordje soep leeggegeten, en veeeeeeel gedronken. Zweten!
Na het eten ben ik aan het meest decadente gerecht van het hele verblijf begonnen. Het is een beetje prullen en knutselen, maar ik heb een poging tot chocomousse gedaan. Blijkbaar kennen ze dat hier niet echt... Gevriesdroogde eieren (volledige en eiwitten), poedersuiker en melkchocolade. Wie regelmatig chocomousse maakt ziet al meteen een paar tekortkomingen aan deze ingrediëntenlijst, maar kom maar eens op Mars chocomousse maken! Het resultaat was een degelijke mousse, iets aan de vloeibare kant, met een vreemde eigenschap dat er een van de ingrediënten steeds naar de bodem zinkt. Mousse drijft er dan als het ware op. Een nachtje in de koelkast zou dit euvel misschien kunnen verhelpen?
Maar dat is een verhaal voor morgen. Het is vannacht heel laat (tegen 3u nu), ik ben een beetje aan het overwerken om de teksten online te krijgen. Hopelijk geraak ik er vlot uit... De laatste opnames moeten gemaakt worden, de laatste EVA moet gedaan worden, laatste rapporten, opruimen... Afscheid nemen van ons huisje op Mars.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten