De allerlaatste volledige MDRS-dag is aangebroken. De hele reis is eigenlijk wel voorbijgevlogen. De laatste dagen in elk geval toch. Vandaag staat in het teken van inpakken en de laatste EVA.
David, Leandro en Karon gingen een epische voettocht ondernemen. Te voet naar Skyline Rim en dan via een bergwegje naar boven voor hét uitzicht van het jaar. Terwijl zij op stap waren hebben Nicky en ik de laatste experimenten gefilmd. En dan zijn we begonnen aan de opruim. Spulletjes bij elkaar zoeken enzo.
Toen de ochtencrew terugkwam, waren ze doorweekt. Het was een stevige wandeling blijkbaar! David had zich voor en na de wandeling gewogen en het verschil was iets van een 2kg! Stevig zweten! Nicky heeft snel een extra stevige gumbo klaargemaakt om de energiepeilen weer binnen parameters te brengen. Extra stevig, want aangedikt met gevriesdroogd gehakt. Zeer lekker!
En als dessert had ik natuurlijk nog een kom chocomousse in de koelkast staan... Het is te zeggen, ik hoop dat het chocomousse is geworden. Ik had niet direct de optimale combinatie van ingrediënten ter beschikking om alles te maken. The proof of the pudding is in the eating, zoals men zegt, dus eten maar!
Na een nachtje koelkast was de mousse iets opgesteven, het leek gewoon wat vloeibaarder dan zou moeten. En soms is chocomousse gewoon iets vloeibaarder. Toen ik de porties voor iedereen opschepte bleek de mousse wel OK te zijn van textuur, maar het geheel dreef op een vloeibare brij. Ongetwijfeld de schuld van de eieren. Ik had eiwit-poeder, waarvan gewoon eiwit gemaakt kon worden. Maar in plaats van eigeel-poeder had ik enkel volledige-eieren-poeder. Zag er al louche uit tijdens het opkloppen... De mousse ging bij iedereen vlot binnen, en had zoveel succes dat de brij ook aangesproken werd! Chocolate-soup!
En dan was het aan ons voor de laatste EVA. Nicky en ik hebben ons klaargemaakt voor een expeditie naar Candor Chasma, een prachtige verborgen canyon op een paar minuten rijden van de hab. Toen we op het punt stonden te vertrekken heeft Victoria besloten ook nog mee te gaan, dus moesten we het tripje nog even uitstellen. Het gebied is gisteren pas door onze crew ontdekt, en David was er heel erg enthousiast over. Het was al vrij laat, dus we moesten goed doordoen om het te verkennen. Met de coordinaten van David in de gps geladen zijn we op pad gegaan!
En het was zeker niet gelogen dat het een mooie trip zou worden. Het was zoeken waar we naartoe moesten in het begin. Op de ATV's zijn we zo dicht mogelijk gereden via de weg. Maar er was nog niet direct iets te zien. Puur gps volgens en op instrumenten vliegen dus. Maar dan ben je er ineens. Candor Chasma is een langzaam steeds dieper uitgesneden scheur in het landschap. Het is duidelijk dat er regelmatig water in stroomt. Het zand op de bodem vertoont typische 'rimpels' en het is de enige plaats waar ik in de twee weken tijd bomen heb zien groeien. Onze wandeling werd steeds mooier en spectaculairder, achter elke bocht zit een nog mooier stukje canyon verborgen.
Er was heel veel te zien, maar we moesten de tijd ook goed in de gaten houden. We moesten er het tempo in houden en Nicky en ik stapten goed door. Een beetje spijtig dat je maar zo snel kan gaan als het traagste groepslid natuurlijk. We werken, net zoals bij duiken, met een buddy-systeem. We zitten in een vreemde omgeving waar uiteindelijk toch vanalles mis kan gaan. Op geen enkel moment tijdens de expeditie trek je er op je eentje op uit. Dus in dit geval vertaalde zich dat in misschien iets te veel tijdverlies. Volgens de GPS ging de zon vandaag onder om 17:10u, dan moesten we absoluut weer terug zijn in de hab. Ik had 16.30u als absolute deadline in mijn hoofd gestoken om aan de terugweg te beginnen. Het was een wandeling 1,5 km heen en terug over ruw terrein. En dan nog een ATV-rit terug naar de hab. En wat reserve just in case... Voor de laatste keer de ATV's naast elkaar geparkeerd en dan ging de sleutel uit het contact, en weer terug aan het sleutelhaakje. We waren terug in de hab om 17.03u, dus nog net op tijd.
En dan heeft iedereen zijn valiezen gemaakt. Alles moest mee. Ik heb een paar kilo overgewicht, dus dat wordt spannend op de luchthaven... Maar ik kan nog dingen versteken tussen handbagage en checked. En eventueel dingen achterlaten als het echt moet.
Zo komen we dan aan bij de laatste keer rapporten invullen en de voedselstudie afronden. Ik geloof dat ik in die twee weken op Mars een kilo of 3 ben kwijtgespeeld. En dan mijn laatste Journalist Report. Ik heb er elke dag met veel plezier aan geschreven. Ik denk dat het steeds een mooi verhaaltje is geworden. Niet zo gedetailleerd als dit blog natuurlijk. Ik heb geprobeerd één of enkele aspecten van de dag eruit te lichten en daar een leuk tekstje rond te schrijven dat mensen geboeid zou houden. Het was niet mijn taak om technische of wetenschappelijke verslagen te maken. Die staan er ook bij. Ik moest het "menselijk" aspect van de missie proberen over te brengen. Voor wie het nog niet gevonden heeft, al de rapporten zullen binnenkort te lezen zijn op de officiële Crew 109 pagina van MDRS.
Slaaptijd dan. De laatste keer lichten uit in ons kamertje in de hab.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten