Ongeloofelijk! Voor de eerste keer schrijf ik een update op de dag van de gebeurtenissen zelf! Ik dacht even de aandacht te trekken met een flashy titel, want na al die lange blokken tekst van de vorige dagen zal de aandacht bij de lezers wel al wat verslapt zijn. Daar gaan we!
Wat was het koud vanmorgen! Gisterenavond zijn de temperaturen plots beginnen dalen, op de barometer zie ik al een tijdje minder dan 900 hPa... Dat zou wel eens goed een witte kerst kunnen worden op Mars. Beneden in het labo is het ijskoud zodra je meer dan een paar meter van het veel te kleine gaskacheltje verwijderd bent. Snel de EVA-pakken aantrekken, die zijn al een pak warmer. En dan naar buiten, de kou in. Voor de ochtendcrew is het altijd een karwei om de ATV's (All Terrain Vehicles, quads dus) vlot draaiend te krijgen door de kou. Choke goed openen, en gas geven is de boodschap! En dan karren met die handel! Ik krijg trouwens zopas het bericht van Leandro dat we met de hele crew samen tot nu toe bijna 24u EVA tijd hebben gepresteerd!
Nicky, David en ik hadden vandaag de vroege EVA. We hebben weer brandstof, dus konden we weer met de ATV's op verkenning gaan. We hebben David geholpen bij zijn geologisch onderzoek. Hiervoor had hij twee instrumenten mee. Met de penetrometer kunnen we de hardheid van de ondergrond meten. Het is een puntige metalen staaf met een meetschaal erop. Om de meting uit te voeren laat je een gewicht een aantal keer van op dezelfde hoogte op de paal vallen, en dan registreer je hoe diep de paal de grond wordt ingeslagen bij elke slag. Daarnaast hadden we ook een grondboor mee om grondstalen te verzamelen. Die stalen worden in het labo gewogen en daarna verhit zodat al het water dat erin zit verdampt. Dan wegen we ze opnieuw, en zo kan je bepalen hoeveel water er in de grond zit. Het doel van David's testen is om optimale routes voor onbemande rovers te bepalen zodat ze niet blijven vastzitten in te losse grond. Daarnaast kunnen door de staalnames ook goede plaatsen om naar water te boren gezocht worden.
Nicky en ik wijden onze EVA's hoofdzakelijk aan de verkenning van bestaande, en de herontdekking van verloren ATV sporen. We hebben hier in de hab verschillende kaarten gevonden met routes en sporen op, en die proberen we nu af te gaan zodat we er GPS-routes van kunnen maken. De omgeving hier is prachtig, en er schuilt achter elk heuveltje wel iets nieuws. We waren al een tijdje op zoek naar een mythische waterplas die crew 108 in het noorden gevonden had. Op de kaart staat deze plas ook aangegeven, maar we hebben de preciese locatie nog niet kunnen bereiken. Maar vandaag was het dan toch de dag! Nadat David zijn eerste stalen heeft genomen was het nog even verder rijden met de ATV's.
Ik had gisteren verschillende kaarten met elkaar vergeleken, en zo geschat waar we naartoe moesten rijden. Daar aangekomen nog even de kaart erbij gehaald, en referentiepunten in de omgeving gezocht. Achter die heuvel moest het zijn. We lieten de ATV's achter en gingen te voet verder, de heuvel op. David liep voorop en Nicky was de hekkensluiter. David verdween over de top van de heuvel. Even later zie ik twee gestrekte armen de lucht in gaan en over de heuveltop uitsteken. Jackpot! De plas was echter wel bedekt met een dikke laag ijs. Na even kort genoten te hebben van onze privé-schaatsbaan in de achtertuin moesten we weer aan het werk. Het was licht beginnen sneeuwen en de wind begon erg hard te waaien. David is zijn penetrometer gaan halen en heeft een gat door het ijs geprikt zodat Nicky zijn stalen kon nemen.
Daarna hebben we even overlegd over wat we zouden doen. Er waren nog genoeg tenen en vinger niet afgevroren om verder te gaan. We moesten ver in Cactus Road zijn om het volgende bodemstaal te verzamelen. De ATV's moeten op de sporen blijven, dus moesten we te voet naar de plaats gaan die David's GPS aangaf. Een wandeling waarbij we allemaal een stuk van de uit elkaar geschroefde (loodzware) instrumenten droegen. Halfweg doemde er een probleempje op... Een vrij diepe ravijn, waar bij nadere inspectie een spoor in liep. Met dit weer, en de handen vol stukken metaal, was een afdaling uitgesloten. We zijn terug naar de ATV's gestapt en hebben het pad gevonden en gevolgd tot aan de boorsite.
Zo een staalname is vrij intensief werk. We waren in de buurt, dus besloten we nog snel de verloren aansluiting te vinden tussen Chapman Road en Cactus Road. Dat lukte niet, het spoor moet verdwenen zijn... Maar hier laat ik het niet bij! Vrijdag zal ik hem vinden met Leandro en Karon! We besloten om via een nieuwe route naar de hab terug te keren. David was bij een vorige EVA al eens langs die weg gereden met Leandro en Karon. Onderweg hebben we nog een andere waterplas gevonden. Zeer leuke vondst! En dan begon de lange weg terug naar de hab. De kou drong nu echt wel de pakken in. Toen we door de luchtsluis weer binnen kwamen, liepen we meteen door naar ons gaskacheltje om de handen even te warmen.
Na het middageten (quesadilla, torilla's gevuld met vanalles) haalde David plots een dreidel boven. Chanoeka was immers al een paar dagen bezig, en dan is het een traditie om met de dreidel te spelen. Er was een grote zak snoep voorzien voor chanoeka. Al het snoep werd verdeeld over de zes crewleden. Als de dreidel omvalt op één van de vier zijden, kan de speler snoep winnen of verliezen. Als bij toeval eindigde het spel met al het snoep bij David. Gelukkig ging alles gewoon weer de zak in, nadat we elk een zeldzaam snoepje uitgekozen hadden.
David had de smaak van het broodmaken te pakken, en had voor de ochtend-EVA een nieuwe creatie opgezet in de broodmachine. Het ging beter en grootser dan ooit worden... David's Super Secret Cheese Egg Cornbread. Net voor het vertrek van de namiddag-EVA kwam er echter een verdachte rookwolk uit de broodmaker. Het brood was helemaal de pan uitgerezen in een heuse broodexplosie. Deeg op de warmte-elementen, en dan verbrandt dat natuurlijk allemaal. De EVA-ploeg maakte zich snel uit de voeten zodat David in alle rust kon opruimen. We hebben het grootste deel van het deeg nog wel kunnen redden door het in een grote bakvorm te gieten en in onze gasoven verder te laten bakken. Om de tegenslag van de broodexplosie te verwerken besloot David nog maar een broodje te maken: Jalapenobrood. Very spicy!!
Bij de terugkomst van de EVA-crew hebben we het speciale explosiebrood lekker opgegeten. En dan moest iedereen weer achter de laptop duiken om aan het papierwerk te beginnen. We hebben op vrij bizarre uren gegeten, wanneer het brood klaar was. Dus een vroeg pre-avondeten van zeer pikant jalapenobrood, gevolgd door meer huiswerk, en tot slot een zeer lekkere kippensoep.
Tijdens het verdelen van de foto's ben ik tot de spijtige conclusie gekomen dat er verschillende foto's bizar wazig waren. Alvast excuses hiervoor. Ik heb wat onderzoek gedaan hoe het zou komen, en er stond een draaiknopje naast de afdrukknop op "effecten". Met de dikke handschoenen van het ruimtepak moet ik dat knopje per ongeluk verdraaid hebben naar de effect-positie. Ik heb de foto's dus niet onscherp gemaakt, maar er staat enkel een dwaas "soft glare" effect op. Zo lijkt het allemaal wat wolliger. Hopelijk gebeurt dat niet meer... Hardwarematige effecten op een fototoestel... tssss....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten